© Annemiek Mommers
Eén van de advocaten is Lotna Kleczewski van kantoor Heuvelmans in Venlo. Ze zegt regelmatig problemen te ondervinden omdat ze niet ‘piepvrij’ door de poortjes komt. In 2020 werd haar bij de PI Scheveningen te verstaan gegeven dat ze de volgende keer niet meer binnen zou mogen. Deze zomer gebeurde in Roermond hetzelfde. Beide keren diende ze een formele klacht in, beide keren boden de instellingen hun excuus aan en beloofden ze hun leven te beteren. ‘Een waarschuwing geven over een volgende keer, is niet conform instructie voor geprivilegieerd bezoek,’ schrijft vestigingsdirecteur De Korte van PI Zuid-Oost in antwoord op de klacht van Kleczewski.
De Limburgse advocate heeft er echter niet veel vertrouwen in. ‘Navraag bij veel van mijn collega’s leerde mij dat ik niet de enige ben die hiermee te maken heeft. De frustratie is bij velen enorm. Temeer omdat het beleid is dat als je ter hoogte van je borst piept, je met de handscanner gecontroleerd moet worden en je niet eenvoudigweg de toegang kan worden ontzegd.’
Sammy Laurier (Vié Laurier Advocaten in Den Haag) heeft vergelijkbare ervaringen. ‘Ik ben nu zes jaar advocaat en heb al ontelbare keren meegemaakt dat ik werd tegengehouden voor extra controle. Eén keer probeerden ze me zelfs de toegang te weigeren, dat was op Schiphol.’
Laurier zegt zich vooral te ergeren aan de extra rompslomp die een piepend poortje met zich meebrengt. ‘Als ik ergens een uurtje over heb, kan ik niet zomaar naar een PI voor een gesprek met een cliënt. Dan moet ik vooraf bedenken dat ik geen beugelbeha aankan, maar een sportbeha aan moet doen. En die gaat soms ook nog af, door het slotje. Mijn stagiaire heeft op kantoor een sportbeha liggen, voor het geval dat. Mijn collega en ik bewaren er een in de auto.’
HANDSCANNER
De kwestie van de piepende beha is niet nieuw. In 2015 ontstond er ophef nadat een advocate zich bij de PI Zutphen moest uitkleden om in een badjas het detectiepoortje te passeren. Het incident leidde tot een brief van staatssecretaris Klaas Dijkhoff, waarin hij aankondigde het protocol te zullen aanpassen. Piepende beha’s zouden met een handscanner worden gecontroleerd, waarna vrij toegang kon volgen.
De praktijk is doorgaans anders, weet Laurier. Een handscanner is niet altijd voorhanden of er moet een vrouwelijke bewaker bij worden gehaald, hetgeen tot extra wachttijd leidt. Onlangs nog werd ze ‘vol gefouilleerd’, zelfs onder haar beha. ‘Eigenlijk heb ik alleen in Nieuwegein nooit problemen. In vrijwel alle andere PI’s leidt het steeds tot discussie en krijg ik een waarschuwing of een sneer. Het is gewoon niet leuk. Ik kom er om mijn werk te doen.’
Bij Sjanneke de Crom (Weening Strafrechtadvocaten, Maastricht) is de ergernis niet minder. Ze zegt wekelijks meerdere keren last te hebben van piepende poortjes. ‘Ik heb een cupmaat waarbij ik geen beha zonder beugel kan dragen. En ik ga echt niet bij elke gevangenis waar ik kom mijn beha uitdoen. Maar het is ook vervelend dat je elke keer een kwartier kwijt bent, zeker als je een drukke planning hebt.’
De Crom bepleit een andere regeling voor advocaten dan voor reguliere PI-bezoekers. ‘We moeten gewoon worden toegelaten, net zoals personeel of de commissie van toezicht. Die mogen ook door een ander poortje, dat minder gevoelig staat afgesteld.’
Sommige PI’s doen dat al, weet Kleczewski. ‘In Grave mag ik door het personeelspoortje. Dat maakt het extra vreemd. Elke PI heeft zijn eigen beleid. Ik raad iedereen aan om in gesprek te gaan als er een waarschuwing wordt gegeven en als dat nergens toe leidt, een klacht in te dienen op de site van de DJI.’
ONGEMAKKELIJK
De DJI laat schriftelijk weten begrip te hebben voor de onvrede, maar geeft aan daar niet veel aan te kunnen veranderen. ‘DJI beseft dat een en ander soms ongemakkelijk kan zijn voor vrouwelijke advocaten. Maar vanuit orde en veiligheid is een dergelijke maatregel noodzakelijk. Als een bezoeker meent onheus te zijn bejegend door een personeelslid, dan kan dat worden gemeld bij de directeur van de inrichting.’
Volgens de DJI schrijft het protocol voor dat een piepend detectiepoortje wordt gevolgd door een handmatige scan en fouillering. ‘Wanneer de detectiepoort bij vrouwelijke geprivilegieerde bezoekers (onder wie advocaten) op borsthoogte afgaat, worden zij met een handscanner gecontroleerd door een medewerkster. Een dergelijke plaatsbepaling dient gevolgd te worden door een (beperkt) onderzoek aan kleding en/of lichaam (fouillering). De fouillering wordt op een besloten plaats en, voor zover mogelijk, door personen van hetzelfde geslacht verricht.’
BRON: HET ADVOCATENBLAD, DOOR KEES PIJNAPPELS
